Zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania – art. 133 krio. Czyli do kiedy ? Czy ukończenie 18 roku życia automatycznie pozbawia dziecko świadczenia rodzinnego – bo przecież jest już dorosłe i może pracować ?
Na szczęście ustawodawca nie wprowadził limitu wiekowego do którego przysługują alimenty od rodzica. Każdy przypadek będzie osobno przez Sąd badany i poddawany ocenie sędziowskiej. Ale po kolei.
Komu przysługują alimenty ? Uprawnionych do świadczenia alimentacyjnego możemy podzielić na kilka grup:
– dzieci, wobec których rodzice są obowiązani do świadczenia alimentacyjnego;
– były małżonek wobec byłego małżonka;
– rodzeństwo;
– osoba przysposobiona;
– pasierb/pasierbica;
– macocha/ojczym.
Jak widać grupa uprawnionych jest dość spora i nie ogranicza się wbrew powszechnemu uznaniu wyłącznie do dzieci i małżonków. Nie zmienia to jednak faktu, iż właśnie te postępowania czyli o alimenty pomiędzy dziećmi i rodzicami oraz pomiędzy byłymi małżonkami, stanowią 70 % postępowań w tym przedmiocie.
I tak, przesłanką obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, jest w zasadzie sama niezdolność dziecka do samodzielnego utrzymania. Tym samym oznacza to, iż obowiązek rodziców dostarczania dziecku środków utrzymania i wychowania istnieje już od chwili jego urodzenia i to niezależnie od tego czy dziecko pochodzi z małżeństwa czy jest to dziecko pozamałżeńskie. No dobrze, ale w jakim zakresie ? Otóż w takim, który zapewnia dzieciom zasadę równej stopy życiowej i zabezpiecza ich potrzeby, oczywiście przy uwzględnieniu ich wieku, stanu zdrowia, kierunku szkolenia oraz innych indywidualnych okoliczności. Rodzic ma obowiązek dzielić się z dziećmi nawet najskromniejszymi dochodami.
Zgodnie z treścią kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. A co to w praktyce oznacza ? Najprościej mówiąc to to, że Sąd nie bierze pod uwagę ustalając wysokość świadczenia alimentacyjnego, tylko tego ile zarabiamy, ale ile moglibyśmy zarabiać, biorąc pod uwagę nasze wykształcenie, zawód, doświadczenie oraz oferty pracy.
Czego Sąd nie bierze pod uwagę ustalając wysokość świadczenia ?
1) świadczeń z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego
2) świadczeń, wydatków i innych środków finansowych związanych z umieszczeniem dziecka w pieczy zastępczej,
3) świadczeń wychowawczych,
4) świadczeń rodzinnych,
Tak wiec Drodzy Rodzice, nie wliczamy do „dochodu” drugiego rodzica wyżej wymienionych składników, w szczególności nie wliczamy świadczenia 500 +, bowiem nie mają one żadnego wpływu na wysokość świadczenia alimentacyjnego.
No dobrze, no to w takim razie do kiedy te alimenty skoro nie do osiągnięcia pełnoletności ? Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci trwa do chwili osiągnięcia przez dziecko zdolności do samodzielnego utrzymywania się – nie oznacza to zatem uzyskania odpowiedniego wieku. Zdarzyć się może, że dziecko uzyska samodzielność przed ukończeniem 18 roku życia, choć przyznam, że sytuacje takie należy upatrywać za niezwykle rzadkie. Podkreślenia również wymaga, iż zawarcie przez dziecko małżeństwa samo przez się nie będzie uchylać obowiązku alimentacyjnego rodziców, jeżeli nadal nie jest ono jeszcze w stanie utrzymać się samodzielni – ale – zmienia to kolejność obowiązku alimentacyjnego. W takim bowiem wypadku obowiązek alimentacyjny współmałżonka wyprzedza obowiązek rodziców ale nie uchyla go całkowicie.
Kiedy możemy zatem starać się o uchylenie obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka ? O tym i o obowiązku alimentacyjnym wobec byłego małżonka w następnym artykule. Zachęcam do lektury.
